(5 januari 2023)
Ik word altijd blij als ik onderweg een ree zie. Gisteren zag ik ze langs de Friese IJsselmeerkust, vandaag pal langs de A6 in Flevoland. Verder zie ik ze regelmatig langs de A2 bij Everdingen en de A12 bij Bunnik en in de duinen of het bos. Kortom: reeën vind je (bijna) overal in Nederland.
In Nederland komen nog andere hertensoorten voor: edelhert en damhert (en soms vindt men een ontsnapt sikahert, muntjak of Chinees waterhert). Hertachtigen hebben o.a. gemeenschappelijk dat de mannetjes een gewei dragen dat jaarlijks wordt afgeworpen en opnieuw en groter aangroeit.
Reeën leven van nature in bosachtige streken met open plekken en aangrenzende velden. Je vindt deze cultuurvolgers ook op heidevelden, rietvelden, duinen en akkerbouwgebieden; als er maar voldoende voedsel, dekking en rust is.
Reeën eten kruiden, grassen en scheuten, bladeren en knoppen van bomen en struiken. Maar ze lusten ook bessen, landbouwgewassen, twijgen, eikels, beukennootjes en paddenstoelen.
De vacht van een ree is in de zomer zandgeel tot roodbruin, in de herfst verkleurend tot grijsbruin. Een ree heeft geen staart waardoor zijn witgele achterwerk (spiegel) goed opvalt. Het heeft de grootte van een flinke hond. Verder valt de gitzwarte neus op.
Een volwassen mannetje heeft een gewei met drie tot zes vertakkingen. Tussen oktober en januari wordt het gewei afgeworpen. De paartijd (bronsttijd) valt in juli en augustus. Eind mei / begin juni worden de reekalfjes geboren.
Reeën hebben in Nederland alleen de wolf als natuurlijke vijand. Jonge kalfjes kunnen door roofvogels, vossen en wilde zwijnen worden gegeten. Bedreigingen zijn verder het verkeer, loslopende honden en de jacht.
Een ree zul je niet zo gauw verwarren met een edelhert. Dat is echt een stuk groter. Je vindt edelherten vooral op de Veluwe en bij de Oostvaardersplassen.
Een damhert (rechtsonder) staat wat betreft formaat in tussen ree en edelhert. Damherten zijn roodbruin met vage witte vlekken, maar ze kunnen ook wit of zwart zijn. De staart van een damhert is opvallend lang. De mannetjes hebben een zogenaamd blad- of schoffelgewei. Tussen de verschillende ijstijden kwamen in onze streken damherten voor. Na de laatste IJstijd zijn ze door de Romeinen geherintroduceerd. Ik ken ze o.a. van de Amsterdamse Waterleidingduinen, Westenschouwen en de Friese Wouden (en natuurlijk van hertenkampen).
Hier lees je waarom ik elke dag een soort plaats.
𝘉𝘳𝘰𝘯𝘯𝘦𝘯: 𝘞𝘪𝘬𝘪𝘱𝘦𝘥𝘪𝘢, 𝘻𝘰𝘰𝘨𝘥𝘪𝘦𝘳𝘷𝘦𝘳𝘦𝘯𝘪𝘨𝘪𝘯𝘨.𝘯𝘭
Ineke Bams 