(16 mei 2023)
Veldzuring is een plant van matig voedselrijke en matig vochtige graslanden. Deze graslanden kunnen door de bloeiende planten een rode waas krijgen. Helaas zien we dat steeds minder omdat veel graslanden sterk bemest zijn en daar kan veldzuring niet tegen. Veldzuring zien we vaak samen met scherpe boterbloem. Op natte plekken zie je daar dan nog de echte koekoeksbloem en het gras gestreepte witbol bij. Veldzuring komt ook voor op open plekken in bossen; daar is ze bleekgroen van kleur.
In Heukelsβ Flora van Nederland staan dertien zuringsoorten vermeld. Veldzuring is vrij makkelijk van de andere soorten te onderscheiden door naar de bladeren te kijken. De bladeren zijn langgerekt-pijlvormig met naar beneden gerichte voetslippen. De bladeren van het bladrozet zijn gesteeld. De bladeren langs de stengels zijn zittend. De twee pijlvormige uitsteeksels aan de voet omvatten de stengel, wat op de foto linksboven goed te zien is. De bladeren zijn niet of weinig gekroesd.
Veldzuring is tweehuizig, dat wil zeggen: de plant heeft mannelijke of vrouwelijke bloemen (fotoβs in het midden). De mannelijke planten blijven kleiner dan de vrouwelijke. De bloemen zijn klein en rood-groen van kleur. De plant bloeit in mei en juni. De bestuiving gebeurt door de wind. De vruchten (een nootje) hebben vruchtkleppen die rood of roodgerand zijn (foto midden rechts).
Alle zuringsoorten bevatten, net zoals de verwante gewassen rabarber en spinazie, oxaalzuur. In grote hoeveelheden is dat giftig voor vee en mensen. Koeien mijden de planten dan ook. Van de verschillende wilde zuringsoorten is veldzuring in beperkte mate geschikt voor consumptie. Je kunt de blaadjes die veel vitamine C bevatten, verwerken in bijvoorbeeld zuringsoep of een salade. Ik vind het lekker om al wandelend op een blaadje te knabbelen; dat smaakt naar zure appeltjes. Vroeger werd veldzuring ook medicinaal gebruikt.
Oxaalzuur is een afweerstof tegen dieren die van de plant willen eten. Verschillende soorten insecten hebben er geen last van en zijn juist aangewezen op zuring. Voorbeelden daarvan zijn de vuurvlinders, verschillende haantjes en enkele snuittorretjes. Op de fotoβs onderaan zie je de rups van de zuringuil, kleine vuurvlinders en de zuringrandwants. Er is ook een roestschimmel die op zuring te vinden is: zuring-rietroest; deze veroorzaakt gallen op de bladeren van zuring.
Hier lees je waarom ik elke dag een soort plaats.
ππ³π°π―π―π¦π―: ππ¦π₯π¦π³ππ’π―π₯π΄π¦ π°π¦π€π°ππ°π¨πͺπ΄π€π©π¦ π§ππ°π³π’, ππͺπ¬πͺπ±π¦π₯πͺπ’, πππ°π³π’ π·π’π― ππ¦π₯π¦π³ππ’π―π₯
Ineke Bams 