(27 februari 2023)
Vroeger waren het schuwe vogels, maar nu zie je ze zelfs midden in de stad, bijvoorbeeld op de markt of bij hun vaste snackbar. Daar hopen ze op een visje, hun hoofdvoedsel, of ander lekkers. In de natuur vullen ze het eten van vis aan met mollen, muizen , salamanders, kikkers en grote insecten. Tegenwoordig weten ze ook raad met Amerikaanse rivierkreeften, een ongewenste exoot.
Over het leven van de ‘schoffies’ in de grote stad is in 2006 een documentaire gemaakt.
Blauwe reigers zijn onmiskenbaar. Ze zijn bijna één meter groot, blauwgrijs van kleur. Aan het begin van het broedseizoen zijn de vogels op hun mooist; in de rest van het jaar zien ze er wat grauwer uit. Ze staan op hun hoge poten doodstil aan de waterkant of waden door ondiep water. Als ze wegvliegen omdat je te dichtbij komt, gebeurt dat met veel misbaar. Tijdens het vliegen houden ze net zoals alle andere reigerachtigen hun kop ingetrokken. Hun poten steken naar achteren.
Blauwe reigers vind je overal waar ondiep water is met voldoende voedsel erin. Verder hebben ze bomen nodig om in te broeden. Ze doen dat vanaf januari in kolonies. Het mannetje voert de bouwmaterialen (takken, waterplanten) aan en het vrouwtje maakt er een nest van. Het nest kan meerdere jaren achtereen worden gebruikt.
Kolonies vind je in bossen en op landgoederen (zie foto’s rechtsboven). Maar ze zitten ook in de stad. De grootste reigerkolonie van Amsterdam bevindt zich in Artis.
Blauwe reigers houden niet van vorst. Bij langdurige kou zouden ze weg moeten trekken naar warmere streken. Maar veel reigers blijven gewoon in Nederland. Na de strenge winter van 1963 waren er nog maar 3.500 broedparen over. Ook de winter van 1979 hakte er flink in: met de Jeugdnatuurwacht waar ik lid van was, gingen we ze bijvoeren met eendagskuikens. Er broeden nu zo’n kleine 12.000 paren in Nederland.
Hier lees je waarom ik elke dag een soort plaats.
𝘉𝘳𝘰𝘯𝘯𝘦𝘯: 𝘷𝘰𝘨𝘦𝘭𝘣𝘦𝘴𝘤𝘩𝘦𝘳𝘮𝘪𝘯𝘨.𝘯𝘭, 𝘞𝘪𝘬𝘪𝘱𝘦𝘥𝘪𝘢
Ineke Bams 